Być autorytetem, jak Ulmowie …

Kryzys autorytetów, obok kryzysu wartości oraz rodziny, jest znakiem naszych czasów. Jedną z jego form, jest także kryzys autorytetu rodzicielskiego. Szukając możliwości zmiany istniejącej rzeczywistości, a szczególnie w tych dziedzinach, na które możemy mieć realny wpływ, zastanówmy się: Co znaczy słowo „autorytet”? Dlaczego kwestia autorytetu rodzicielskiego jest tak ważna? Jakie zachowania rodziców mogą sprawić, że przestaną być w oczach dzieci wzorem i przykładem? Jak właściwie kształtować swój wychowawczy wizerunek, aby stawać się dla swoich dzieci przykładem i wzorem do naśladowania?

Znaczenie słowa „autorytet”

Autorytet to pojęcie wieloznaczne, które pochodzi od łacińskiego słowa auctoritas i oznacza „osobę będącą wzorem, czy przykładem”, „cechy osobowości, za które się ceni daną jednostkę” oraz „relację między człowiekiem, który budzi podziw i uznanie, a osobą, która darzy go takim uczuciem”. Źródłem autorytetu mogą być ogólne uzdolnienia, sprawności i osiągnięcia danej osoby, jej wyróżniona pozycja społeczna, zakres władzy, którą sprawuje; głęboka wiedza, podeszły wiek oraz rodzaj jej osobistego doświadczenia życiowego (por. E. Miśkowiec, Oddziaływanie autorytetu w procesie samowychowania, „Studia Paedagogica Ignatiana” 2017, t. 20, s. 253).
 

Każdy z nas posiada naturalne potrzeby oraz skłonności do naśladowania innych. Obserwowanie oraz powtarzanie zachowań określonych przykładów i wzorów jest wpisane w nasz mechanizm rozwojowy. U podstaw samowychowania człowieka stoi przyswojenie sobie i zaakceptowanie pewnego przykładu, wzoru, który może być punktem wyjścia do refleksji, podjęcia pracy nad sobą, a także wyznaczać aktywność we wszystkich etapach wychowania.

Autor: ks. Grzegorz Delmanowicz

Całość artykułu do pobrania dostępna jest tutaj 
Być autorytetem, jak Ulmowie …